ولیمه
از شاهرود چه چیزهایی بخریم؟
بازار قدیمی شاهرود و سوغاتی های آن
وارد بازار سنتی شاهرود در خیابان مزار سابق می شویم.
بازاری که مهر قاجار بر پیشانی خود دارند.
صبح است.
آب و جارو کرده اند.
خلوت است.
تنها صدای باد میآید که در طاق های بازار می پیچد و نور از دریچه های سقف تو می ریزد.
بازار راسته ای اصلی دارد که شاهرگ بازار است.
همچنین بناهای دیگری چون مسجد شیخ علی اکبر، مسجد آقا و تکیه بازار،کاروانسراها، بارنداز، آب انبار مدرسه قلعه و گرمابه است که جزو این اثر قدیمی صدو پنجاه ساله می باشد.
بازاری که با خشت خام بالا آمده و زیر گنبدهای خشتی و آجری اش، رهگذر مردمان و روایت های زیادی است.
میخواهم توشه ای از سوغاتی با خود از این شهر ببرم.
در بازار بوی عطاری پیچیده است.
از بوی گیاهان دارویی تا عطر شیرینی های خانگی.
جلو تر حجره ایست پر از سطل های فلزی خشکبار.
از قیسی های مغزدار و برگه های خشک شده بدون مغز، آلوی خشک بخارایی، مویز، لوبیای چشم بلبلی بسطامی که همه مزه ای متفاوت می دهند و همین است که این ها را سوغات مخصوص این شهر کرده است.
شکر پنیر یا آبنبات های سفید سوغات دیگر این شهر است که حجره های زیادی طعم های مختلف آن را دارند.
از طعم ساده آن تا هل دار، نارگیل، لیمو، زعفرانی، گل محمدی و ده ها طعم دیگر.
می توانیم زمانی که به شهرخود برگشتیم، چای خود را با طعم شاهرود بنوشیم و از این سفر دل انگیز یاد کنیم.
جلوتر حجره ای ست پر از نان کاک است.
دانه ای برمی دارم.
بوی نان های قدیمی خانه مادربزرگ را می دهد.
نان محلی ست، نان محلی شاهرود که بوی آشنای زندگی می دهد.
مردمان این شهر نان کاک را با شیره انگور یا شیره خرما شیرین می کنند.
نان پنجره ای نیز نان محلی دیگری ست که طرفدار زیاد دارد و هرروز، همراه نان کاک زیاد پخت می شود.
اما آن چیز که از سوغات یادگارتر می ماند، صنایع دستی مردمان هر دیار است.
نمد و قلمکاری دو هنر برجسته این بازار و مردمان آن است که می توان جرعه ای از این هنر را به عنوان سوغات، از همین بازار تهیه کرد.
مردی در جلوی بازار میوه می فروشد. می گوید اگر وسیله نقلیه داریم، از گوجه و بادنجان و خیار اعلای بسطام نگذریم.
