ولیمه
تنگه‌واشی یا تنگه ساواشی
تنگه واشی یا تنگه ساواشی که در نزدیکی فیروزکوه در استان تهران واقع است گذرگاه آبی در میان صخره‌های بلند است.
باید پا در آب گذاشت و برای سفری شیرین و عجیب آماده شد.
بعد از گذر از روستای جَلیزجَند به تنگه واشی می‌رسیم.
در چله تابستان آب رودخانه سرد است.
و وجود دو دیوار صخره‌ای راه را بر آفتاب می‌بندد.
قدم‌های اول را که در میان آب برمی‌داری سردی آب به استخوان‌ها هجوم می‌آورد.
دالانی سنگی و رودخانه‌ای که درست بر خلاف مسیر، در حرکت.
با این حال دوست داری به مسیر ادامه دهی.
تنگه واشی تجربه کوتاه شده زندگیست؛ تمرینی برای شنا کردن بر خلاف جهت رودخانه در سرما؛ در هم آمیختگی زیبایی و سختی.
سختی و سرمایی که کم کم عادت می شود و دلپذیر.
در اواسط مسیر دیگر راهی برای برگشت نیست.
تخته سنگ‌هایی که از آب بیرون آمده اند پناه‌گاهی چند دقیقه‌ای برای رهایی از آب است اما باید ادامه بدهی و خودت را به تنگه بسپاری.
تا رسیدن به دشت ساواشی.
بعد از دشت تنگه دوم آغاز می‌شود و بعد رسیدن به آبشار در انتهای تنگه دوم.
اگر سنگ‌های کنار آبشار را بگیری و بالا بروی به دریاچه ساح می‌رسی که در میان علف‌زار در سکوتی رمزآلود خوابیده است.
تنگه واشی میزبان تاریخ نیز هست.
یکی از سه کتیبه زیبای فتحعلی شاه که به دستور او حوادث زمانه پادشاهی و هم‌چنین شکار او به همراه سه فرزندش را نشان می‌دهد.
این کتیبه مهر تاریخ است بر پیشانی کوه.
ماه طلایی سفر یک روزه به تنگه واشی خردادماه است.
جمعه‌ها شلوغی و ترافیک جاده‌ای بیشتر است.
کفش کتانی برای عبور از سنگلاخ‌های رودخانه در مسیر تنگه‌ها ضروری است.
تنگه واشی را شاید حتا بعد از دریاچه ساح هم بتوان ادامه داد.
این تنگه هم‌چون مسیر زندگی تاب مقاومت است و لذت کشف.
تا آنجایی که بروید به همان اندازه هم خواهید چشید.
