چاه مقدس

چاه مقدس

در حیاط مسجد صفی (مسجد سفید – سفید مسجد) در رشت که از مساجد قدیمی است وپیش از دوره صفویه نیز وجود داشت، چاه آبی است که به چاه صاحی الزمان معروف است.

چنانچه کسانی به دردی موضعی یا پوستی بویژه از نوع زگیل واگزما دچار باشند، نذر می کنند و سکه ای به محل زخم می مالند وبعد به منظور اجابت دعای خود، نیت کرده، پول را داخل چاه می اندازند.

متولی چاه، سینی بزرگی در ته آن قرارداده تا سکسه ها داخل آن بریزد.

بعضی ها هم سکه ها را به شمع گرم وسوخته های آن آغشته می کنند وبه آجرهای داخل چاه می چسبانند واز این بابت دهانه ی چاه همیشه سیاه، چرب وکثیف است.

کنار بقعه ی آقا میر شهید لاهیجان که گفته می شود پسر امام موسی کاظم ( ع) می باشد ، چاه آبی است که برفی از مردم آن را مقدس می دانند، وپول نذر کرده داخل آن می اندازند.

در حیاط مدرسه ی متصل به مسجد جامع لاهیجان نیز چاه آبی است قدیمی که گفته می شود مقدس است ومردم به ان معتقدند ومی گویند امام حسن (ع) برای گرفتن وضو از آن چاه، آب برداشته است برخی از اهالی محل، کنار چاه شمع روشن می کنند ونذر کرده وداخل آن پول می اندازند.

مکنزی سیاح معروف، یکصدو سی سال پیش حین گذر از لنگرود در یاداشت های خود نوشته که در بقعه ی اقا سید محمد واقع در کلید بر لنگرود، چاه آبی مقدسی است که مردم برای سلامتی خود آن پول می اندازند در بقعه آقا سید حسن در لفمان، چاه آبی نزدیک بقعه است.

اهالی معتقدند، آب آن برای امراض پوستی بویژه انواع زگیل نافع است.

در بقعه ی لیالمان لاهیجان که مدفن اقا سید علی کیا است در گذشته چاهی وجود داشت که از آن نفت سیاه بیرون می آمد وبرای درمان برخی از امراض جلوی آن را بر بدن می مالیدند.

این چاه اکنون وجود ندارد.

می گویند در محل بقعه ی سیدجلال الدین اشرف کوچک، در روستای بالارودپشت، در مسیر راه رودبنه به چاف تا حدود ۱۵ سال قبل چاه مقدسی وجود داشته که مردم نذورات خود را داخل آن می ریخته اند.