ولیمه
شاهرود زمرد سبزی بر انگشتر کویر
شاهرود زمرد سبزی بر انگشتر کویر است. شهر درختان چنار، تاکستان های انگور و درختان زرد آلوی طلایی.
تا چشم کار می کند کویر و است و کویر، تا آنکه شهر سبزی همچون سراب در جاده پیدا می شود.
مجسمه انگوری که بر سر در این شهر ساخته شده است، خبر از بهشتی در دل کویر می دهد.
این نگین سبز که بر دامنه رشته کوه البرز نشسته است، کویر و جنگل و کوه را در خود جای داده است و مسافت کمی تا دریا فاصله دارد.
از این رو این شهر جادویی را قاره کوچک نامیده اند.
روستاهای اطراف شاهرود هر یک امانت دار تکه ای از این زیبایی است .
در آغاز سفر به روستای قلعه نو خرقان می رویم تا مقبره عارف بزرگ قرن چهارم شیخ ابوالحسن خرقانی را زیارت کنیم.
کلامش در ذهنمان نقش می بندد:« هر که در این سرا در آید نانش دهید و از ایمانش نپرسید» شاهرود را مهد عرفان نامیده اند.
خاک این شهر عارفان بزرگی همچون بایزید بسطامی، شیخ جلال الدین و شیخ عماد الدین را در خود جای داده است.
در مسیر رسیدن به آرامگاه بایزید و شهر بسطام به روستای ابر نزدیک می شویم.
روستایی که هر صبح آبستن ابرهاییست که در دره های این جنگل جمع می شوند.
می توان بر فرشی از ابر راه رفت و نمناکی شان را بر صورت حس کرد.
کویر خارتوران، آبشار تنگه داستان، کوه شاهوار و جنگل النگ دور تا دور این نگین نشسته اند و شهر را به قاره ای کوچک مبدل کرده اند .
